Νωρίτερα, έπεσε το βλέμα μου πάνω σε ένα μίνι αφρόλουτρο, απο αυτά που δίνουν μαζί με διάφορες κολώνιες ακριβές, συνήθως σε συσκευασία δώρου οι οποίες είναι ως επί το πλείστον μικρές, σαν δείγματα σχεδόν, προφανώς για να σου δείξουν οτι το ίδιο άρωμα που γουστάρεις τόσο πολύ, υπάρχει και σαν αφρόλουτρο, άφτερ, κωλόχαρτο κτλ κτλ.
Παρατήρησα οτι δεν το είχα χρησιμοποιήσει ποτέ. Και ο λόγος προφανής. Γιατί είναι λίγο και το έχω για "εκείνη την ιδιαίτερη στιγμή" και όχι για οποιαδήποτε μέρα γιατι θα το ξοδέψω γρήγορα. Σήμερα μόλις κατάλαβα πόσο λάθος είναι αυτή η προσέγγιση. Τι θα πεί ιδιαίτερη στιγμή; Είναι δηλαδή για τη μέρα που θα με ξυρίσουν για γαμπρό; (λέμε τώρα... όχι καλή μου δεν παντρεύομαι..) Για την μέρα που θα στείλω το παιδί αγγλικά; Ή για την τελευταία μέρα του κόσμου ας πούμε να πάω μυρωδάτος;
Και σκέφτηκα οτι καλό θα ήταν για τον νέο χρόνο και κάθε χρόνο μετά απο τον νέο, να γίνω λίγο πιο ρεαλιστής με τον εαυτό μου και λίγο πιο άμεσος με το τι θέλω και πότε το θέλω. Μου αξίζει να το ξοδέψω ακόμα και καθημερινές μέρες, ΝΑΙ. Όπως μου αξίζει να χαίρομαι την δουλειά μου. Όπως μου αξίζει να κάνω βόλτα με το αυτοκίνητό μου γιατί το γουστάρω και δεν είναι μόνο μεταφορικό μέσο. Όπως μου αξίζει να πραγματοποιώ τα πάθη μου και τα θέλω μου χωρίς να με ενδιαφέρει η γνώμη των τριγύρω. Γιατί ότι έφυγε δεν ξανάρχεται. Μια ζωή την έχουμε και είναι μικρή, αυτό το έχω καταλάβει. Οπότε ήρθε η ώρα να κανονίσω και να κλείσω όποια υπόθεση δεν έκλεισα στον χρόνο που πέρασε, είται γιατι μου αξίζει, είται γιατί το να περιμένεις για κάτι που δεν θα έρθει ποτέ είναι εξίσου αντιπαραγωγικό όσο το να μιλάς με ένα τοίχο. Στην τελική γιατί όχι εγώ που πνίγομαι στην δουλειά για να τα φέρω εις πέρας, δουλέυω μέχρι το πρωί πολλές φορές και νιώθω οτι ακόμα δεν μου φτάνει; Εδώ τα χαίρονται άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα και στο τέλος παίρνουν και εφάπαξ...
Οπότε λοιπόν νέος χρόνος σημαίνει τα πάντα νέα για μένα. Την ώρα που γράφω ακούω τα πυροτεχνήματα και τους πυροβολισμούς έξω απο τα παράθυρα που υποδέχονται τη νέα χρονιά. Εγώ θα κάτσω εδώ και θα γράψω και θα πω οτι η νέα χρονιά για μένα σημαίνει όλα ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ. Αν θέλω να αλλάξω το μαλλί μου θα το κάνω. Αν θέλω να αφήσω μούσι θα το κάνω. Αν θέλω να πάω πανάκριβες διακοπές θα το κάνω. Θα κάνω όλα εκείνα που δεν τόλμησα να πω η να κάνω μέσα στο 2009, γιατί βαρέθηκα να περιμένω αλλο και γιατί θέλω ο νέος χρόνος να είναι συναρπαστικός, ανανεωτικός και φρέσκος. Και ας σημαίνει αυτό οτι θα φάω και τα μούτρα μου. Στην τελική αυτό μας κάνει ανθρώπους. Ας κάνουμε λάθη, αρκεί να μαθαίνουμε απο αυτά και να τα προσπερνάμε με χάρη, ζώντας την ζωή μας όπως μας αρέσει...
Καλως ήλθες 2010, ας ελπίσουμε να είσαι η ελπίδα που έλειπε το 2009, ας ελπίσουμε να είσαι η ηρεμία που χάσαμε το 2009 και ελπίζω το τέλος του νέου χρόνου να με βρει ανενωμένο, με τα θέλω μου ολοκληρωμένα και τα άσχημα αφημένα στο παρελθόν...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Read More!
Οι σιχαμένοι (του Σόμερ καγκουρώ)
Λοιπόν... απο πού να αρχίσω και που να τελειώσω προλογίζοντας αυτό το εκρηκτικό πόστ, που στόχο έχει όλους τους καραγκιόζηδες - τσοπάνηδες που κάθε χρόνο μας κάνουν τα παπάρια αερόστατα ικανά να ταξιδέψουν τον Φιλέα Φόγκ (αν δεν τον ξέρεις, ντροπή, επίσκεψη στο πιο κοντινό βιβλιοπωλείο και αγόρασε τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες απο Ιούλιο Βερν) 8 φορές τον γύρο του κόσμου ΚΑΙ να είναι πίσω στην ώρα του.
Θα περιγράψω με γλαφυρά-τυπικά για μένα λόγια την σιχαμένη εκείνη μερίδα ανθρώπων που κατακλύζει κάθε καλοκαίρι όλες τις παραλίες. Πάμε:
1. Κατηγορία Βλαχομπαρόκ - "χωρίς το σουτζουκάκι δεν πάω πουθενά"
Η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων κάνουν το αυτονόητο για αυτούς, τηρώντας πιστά την παροιμία "αν δεν πάει ο μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον μωάμεθ". Δηλαδή, για να πάνε στην παραλία, θα μεταφέρουν με 4x4 παρακαλώ (δεν γίνεται με μικρότερο) όλο τους το σπίτι, πλην της χέστρας (μιας και μπορούν να χέσουν μέσα στην θάλασσα φυσικά) και θα το στήσουν τόσο προσεκτικά και στρατηγικά που θαρρείς οτι παίζουν σκάκι ή στρατέγκο. Εννοείται οτι θα κουβαλήσουν 5 ψυγεία, 17 ομπρέλες, 4 φουσκωτά, 2 βάρκες, 56 μπρατσάκια, 2 τραπέζια, 10 καρέκλες, κανα 2 σκηνούλες, 2-3 τρανζίστορ και φυσικά το σπιτικό φαγητό.
Όλο αυτό θα συμβεί πρωί πρωί για να πιάσουν και καλή θέση, μιας και η κατάσταση απαιτεί στρατηγική τοποθεσία που να έχει εύκολη πρόσβαση στην τοπική καντίνα και θα τελειώσει αργά το απόγευμα, λίγο πριν νυχτώσει, οπου ξαφνικά θα θυμηθούν οτι "νύχτωσε γυναίκα" και θα μαζέψουν κακήν κακώς ότι μπορέσουν και θα αφήσουν μια μικρή χωματερή πίσω τους.
2. Κατηγορία σφίχτες - "σπάω αρχίδια όλη μέρα"
Σε αυτή την προσφιλή κατηγορία ανήκουν όλοι εκείνοι που περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως, όχι για να δροσιστούν στις παραλίες, ούτε για να μαυρίσουν αλλα για να παίζουν τις γαμημένες ρακέτες για όνομα του θεού, το 98% του χρόνου που θα περάσουν στην παραλία.
Λες και δεν δουλεύουν οι ρακέτες στην Ελλάδα τον υπόλοιπο χρόνο, αρνούντε να συνεργαστούν και να χτυπήσουν το μπαλάκι π.χ. τον Απρίλιο. Εδώ χωράει μια καταπληκτική ιδέα ενός φίλου ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ σκέφτηκε να δημιουργήσει το αντίστοιχο του σκύλου του Παυλώφ (για περισσότερες πληροφορίες, google it) αλλα αντί για καμπανάκι να ηχεί ο ήχος της ρακέτας θαλάσσης και μετά να πέφτει ξύλο. Φανταστείτε αντίδραση το σκυλί στον ήχο ή ακόμα και στην θέα της ρακέτας στην παραλία...
Μία ακόμα φανταστική ιδεά για να βγείτε και απο πάνω είναι να φτάσετε στην παραλία που είναι γεμάτη απο ρακετάδες με ένα στερεοφωνικό που παίζει 24/7 ήχους ρακέτας θαλάσσης ενώ εσείς δεν θα παίζετε. Να δω ποιός θα σας κοιτάξει ενοχλημένος πρώτος!
3. Κατηγορία τσαμπουκάς του χωριού - "τι να μου πεις και εσύ"
Είναι η κατηγορία ανθρώπων η οποία πιστεύει αναμφισβήτητα οτι η παραλία και όλοι όσοι υπάρχουν τριγύρω τους ανήκουν και είναι υποχρεωμένοι να τους ακούνε, αυτούς και τα παιδιά τους, ότι και αν κάνουν, όσο δυνατά και αν το κάνουν. Τρόπος αντιμετώπισης είναι ενα στερεοφωνικό το οποίο παίζει 24/7 ήχους ρακέτας χωρίς να παίζετε εσείς ρακέτες για σπάσιμο. Η αν σας τραβάει η όρεξη κάτι προς thrash metal, κατα προτίμηση testament.
4. Κατηγορία Ζαμάν Φου - "κάνω οτι γουστάρω"
Σε αυτή την κατηγορία είναι όλοι οι υπόλοιποι επειδή αυτή η κατηγορία είναι απρόβλεπτη. Βλέπε το αμέσως προηγούμενο ποστ με το ξεσκάτωμα στην παραλία για παράδειγμα. Σε αυτή την κατηγορία είναι και αυτοί που θα οδηγήσουν μέχρι 30 εκατοστά πριν το νερό με το τζιπ τους για να "μην κουραστεί η γυναίκα" αλλα και για να μπορέσουν να ξεφορτώσουν την πραμάτειά τους.
5. Κατηγορία Μικροπωλητών - "πουλάω ότι να ναι"
Σε αυτήν είναι όλοι οι μικροπωλητές ανεξαιρέτως προιόντων οι οποίοι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, φαντάζονται οτι η παραλία είναι το target group των όπλων μπουρπουλήθρας, των φακών, CD, DVD, μασάζ, λουκουμάδων και λοιπών άλλων πραγμάτων που συνήθως θα αντικρίσεις σε λαικές ή σε πανηγύρια. Δηλαδή κανένας τους δεν σκέφτηκε οτι οι αντιηλιακές λοσιόν όπως και οι λοσιόν ανακούφισης απο τον ήλιο μαζί με καπέλα ομπρέλες και νερά είναι το πραγματικό προιόν που θα μπορούσαν να πουλήσουν σίγουρα;
Και φυσικά η κατηγοριοποίηση δεν τελειώνει εδώ. Απλά αυτοί είναι οι πιο συνηθισμένοι τραμπούκοι της παραλίας και πραγματικά, κάθε φορά που τους συναντάω, θα ήθελα πολύ να έχω μια βρεγμένη σανίδα να τους περιλάβω στις σφαλιάρες σε όλο τους το σώμα. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ το cd με τους νον στοπ ήχους της ρακέτας το ετοιμάζω ήδη. Read More!
Θα περιγράψω με γλαφυρά-τυπικά για μένα λόγια την σιχαμένη εκείνη μερίδα ανθρώπων που κατακλύζει κάθε καλοκαίρι όλες τις παραλίες. Πάμε:
1. Κατηγορία Βλαχομπαρόκ - "χωρίς το σουτζουκάκι δεν πάω πουθενά"
Η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων κάνουν το αυτονόητο για αυτούς, τηρώντας πιστά την παροιμία "αν δεν πάει ο μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον μωάμεθ". Δηλαδή, για να πάνε στην παραλία, θα μεταφέρουν με 4x4 παρακαλώ (δεν γίνεται με μικρότερο) όλο τους το σπίτι, πλην της χέστρας (μιας και μπορούν να χέσουν μέσα στην θάλασσα φυσικά) και θα το στήσουν τόσο προσεκτικά και στρατηγικά που θαρρείς οτι παίζουν σκάκι ή στρατέγκο. Εννοείται οτι θα κουβαλήσουν 5 ψυγεία, 17 ομπρέλες, 4 φουσκωτά, 2 βάρκες, 56 μπρατσάκια, 2 τραπέζια, 10 καρέκλες, κανα 2 σκηνούλες, 2-3 τρανζίστορ και φυσικά το σπιτικό φαγητό.
Όλο αυτό θα συμβεί πρωί πρωί για να πιάσουν και καλή θέση, μιας και η κατάσταση απαιτεί στρατηγική τοποθεσία που να έχει εύκολη πρόσβαση στην τοπική καντίνα και θα τελειώσει αργά το απόγευμα, λίγο πριν νυχτώσει, οπου ξαφνικά θα θυμηθούν οτι "νύχτωσε γυναίκα" και θα μαζέψουν κακήν κακώς ότι μπορέσουν και θα αφήσουν μια μικρή χωματερή πίσω τους.
2. Κατηγορία σφίχτες - "σπάω αρχίδια όλη μέρα"
Σε αυτή την προσφιλή κατηγορία ανήκουν όλοι εκείνοι που περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως, όχι για να δροσιστούν στις παραλίες, ούτε για να μαυρίσουν αλλα για να παίζουν τις γαμημένες ρακέτες για όνομα του θεού, το 98% του χρόνου που θα περάσουν στην παραλία.
Λες και δεν δουλεύουν οι ρακέτες στην Ελλάδα τον υπόλοιπο χρόνο, αρνούντε να συνεργαστούν και να χτυπήσουν το μπαλάκι π.χ. τον Απρίλιο. Εδώ χωράει μια καταπληκτική ιδέα ενός φίλου ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ σκέφτηκε να δημιουργήσει το αντίστοιχο του σκύλου του Παυλώφ (για περισσότερες πληροφορίες, google it) αλλα αντί για καμπανάκι να ηχεί ο ήχος της ρακέτας θαλάσσης και μετά να πέφτει ξύλο. Φανταστείτε αντίδραση το σκυλί στον ήχο ή ακόμα και στην θέα της ρακέτας στην παραλία...
Μία ακόμα φανταστική ιδεά για να βγείτε και απο πάνω είναι να φτάσετε στην παραλία που είναι γεμάτη απο ρακετάδες με ένα στερεοφωνικό που παίζει 24/7 ήχους ρακέτας θαλάσσης ενώ εσείς δεν θα παίζετε. Να δω ποιός θα σας κοιτάξει ενοχλημένος πρώτος!
3. Κατηγορία τσαμπουκάς του χωριού - "τι να μου πεις και εσύ"
Είναι η κατηγορία ανθρώπων η οποία πιστεύει αναμφισβήτητα οτι η παραλία και όλοι όσοι υπάρχουν τριγύρω τους ανήκουν και είναι υποχρεωμένοι να τους ακούνε, αυτούς και τα παιδιά τους, ότι και αν κάνουν, όσο δυνατά και αν το κάνουν. Τρόπος αντιμετώπισης είναι ενα στερεοφωνικό το οποίο παίζει 24/7 ήχους ρακέτας χωρίς να παίζετε εσείς ρακέτες για σπάσιμο. Η αν σας τραβάει η όρεξη κάτι προς thrash metal, κατα προτίμηση testament.
4. Κατηγορία Ζαμάν Φου - "κάνω οτι γουστάρω"
Σε αυτή την κατηγορία είναι όλοι οι υπόλοιποι επειδή αυτή η κατηγορία είναι απρόβλεπτη. Βλέπε το αμέσως προηγούμενο ποστ με το ξεσκάτωμα στην παραλία για παράδειγμα. Σε αυτή την κατηγορία είναι και αυτοί που θα οδηγήσουν μέχρι 30 εκατοστά πριν το νερό με το τζιπ τους για να "μην κουραστεί η γυναίκα" αλλα και για να μπορέσουν να ξεφορτώσουν την πραμάτειά τους.
5. Κατηγορία Μικροπωλητών - "πουλάω ότι να ναι"
Σε αυτήν είναι όλοι οι μικροπωλητές ανεξαιρέτως προιόντων οι οποίοι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, φαντάζονται οτι η παραλία είναι το target group των όπλων μπουρπουλήθρας, των φακών, CD, DVD, μασάζ, λουκουμάδων και λοιπών άλλων πραγμάτων που συνήθως θα αντικρίσεις σε λαικές ή σε πανηγύρια. Δηλαδή κανένας τους δεν σκέφτηκε οτι οι αντιηλιακές λοσιόν όπως και οι λοσιόν ανακούφισης απο τον ήλιο μαζί με καπέλα ομπρέλες και νερά είναι το πραγματικό προιόν που θα μπορούσαν να πουλήσουν σίγουρα;
Και φυσικά η κατηγοριοποίηση δεν τελειώνει εδώ. Απλά αυτοί είναι οι πιο συνηθισμένοι τραμπούκοι της παραλίας και πραγματικά, κάθε φορά που τους συναντάω, θα ήθελα πολύ να έχω μια βρεγμένη σανίδα να τους περιλάβω στις σφαλιάρες σε όλο τους το σώμα. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ το cd με τους νον στοπ ήχους της ρακέτας το ετοιμάζω ήδη. Read More!
Όταν σου λείπει η παιδεία...
Μου αρέσει που σε αυτή την κωλοχώρα αρεσκόμαστε να διατυμπανίζουμε τον πολιτισμό που μεταδώσαμε σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Λες και τον έχασε κανείς για να τον βρούμε εμείς.
Και εξηγούμαι:
Ένα πρωινό της προηγούμενης εβδομάδας με βρήκε αραχτό και lite κάτω απο την συνηθισμένη ομπρέλα-δώρο απο σούπερ μάρκετ, να κάθομαι στο έτοιμο να διαλυθεί κάθισμα θαλάσσης και να ακούω Manowar και μάλιστα το "Into Glory Ride", το πιο βαρύ και άραχνο άλμπουμ τους, το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο μου αρέσει να θυμάμαι τα καλοκαίρια και μονίμως ανανεώνω την άποψή μου, οτι γαμάει και δέρνει, όπως και οι δημιουργοί του, όταν θέλουν.
Η παραλία τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μια κοντινή στο δωμάτιο που νοικιάζαμε. Πήγαμε εκεί αρκετές φορές γιατί ήταν κυριολεκτικά 2 λεπτά με τα πόδια και ενώ δεν ήταν όπως είπα κάτι το ιδιαίτερο, ήταν συμπαθητική και ζεστή, κάτι σπάνιο για τις παραλίες της Κέρκυρας όπως αντελίφθην αργότερα.
Ενώ όλα πήγαιναν ρολόι, έγινε μια ελληνικότατη καγκουριά, απο αυτές που βλέπεις και σου' ρχετε να κάνεις εμετό, όχι για το περιεχόμενο της λαμπρής αυτής στιγμής αλλα για το επίπεδο των ανθρώπων που την δημιουργούν.
Μια τυπική ελληναράδικη οικογένεια απο αυτές που σιχαίνομαι (σε άλλο ποστ αναλυτικά ποιες είναι αυτές), αφού άραξε στην παραλία τους 17 τόνους παπαριές που κουβαλούσε μαζί λες και πήγαινε στον πόλεμο του βιετνάμ με ανανέωση τροφίμων και πολεμοφοδιών ανα 15 μέρες για ολόκληρο το στρατόπεδο παρακαλώ, ξαμόλησε τα παιδιά της στην θάλασσα. Φυσικά, δεν είχαν την στοιχειώση αντίληψη οτι τα βρωμόπαιδά τους ενοχλούσαν τους πάντες στην παραλία με τις τσιρίδες τους (εμένα με μάζευαν οι δικοί μου..) αλλα αυτό είναι 100% αναμενόμενο, οπότε μετά απο λίγη ώρα φωνών και πρηξίματος, έρχεται η φοβερή σκηνή.
Το ένα παιδάκι απο αυτά ήθελε να χέσει. Ναι, να χέσει. Όπως όλοι μας. Μόνο που η μάνα του φρόντισε να βρει στο τσακ μπαμ ένα εύκολο τρόπο για να μη χρειαστεί να κουνήσει την κωλάρα της μέχρι την τουαλέτα που απείχε το πολύ 200 μέτρα για να πάει το παιδάκι της να κάνει την ανάγκη του εκεί που πρέπει. Αντίθετα, έκανε κάτι πολύ ελληνικό/πατέντα. Αφού ξεγύμνωσε το παιδί, του φόρεσε ένα πάμπερς και το μαγιό πάνω απο το πάμπερς. Έτσι, το παιδάκι έχεζε ανενόχλητο για λίγη ώρα, μέχρι που υποτίθεται οτι τελείωσε, και η μάνα του ανέλαβε το life changing event να το ξεντύσει ξανά και να το καθαρίσει χύμα στην παραλία, απλά χρησιμοποιώντας μωρομάντηλα για να το σκουπίσει. Ευτυχώς, φρόντισε αμέσως μετά να πάει να πετάξει το λερωμένο πάμπερς κατευθείαν και όχι όποτε τις καπνίσει και ευτυχώς στον κάδο.
Αφού συνήλθα απο την καταπληκτική αυτή εμπειρία, να σου το παιδάκι πάλι στην μάνα του οτι δεν τελείωσε τελικά. Και ξαρναρχίζει η προηγούμενη κατάσταση, μόνο που τώρα έχει και μπόνους. Το παιδάκι, είχε "προλάβει" να αρχίσει δουλειά πριν πάει να το πει στην μάνα του, με αποτέλεσμα το θέαμα να έχει και οπτική υπόσταση. Που λέτε, αφού τελείωσε πλέον για τα καλά το παιδάκι την δουλειά του και ξανα-ματα-πέταξε η μάνα του τα λερωμένα στα σκουπίδια, αποφάσισε οτι ο καταλληλότερος χώρος για να ξεπλύνει το λερωμένο του μαγιό (καθώς ήταν γυμνό ακόμα) ήταν η θάλασσα ακριβώς μπροστά σε όλους και μάλιστα στα ρηχά ρηχά, είπαμε, μην κουνήσει την κωλάρα της και πάθει τίποτα.
Όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα ήταν στην θάλασσα μέσα μια πουστόγρια, η οποία θεώρησε πολύ "cool" να βάλει την ξαπλώστρα της όλη μέσα στο νερό, να αράξει την σαπιοκοιλιά της επάνω στην ξαπλώστρα και επειδή η υπόλοιπη παρέα της δεν ακολούθησε, συνέχισε να συνομιλεί μαζί τους φωναχτά για πολλά και διάφορα πράγματα τα οποία θέλοντας και μη, αναγκαζόμουν να ακούω εγώ, όπως και πολλοί άλλοι.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, παρόμοιο περιστατικό με αλλαγή πάμπερς είχαμε και στο πλοίο πηγαίνοντας στην Κέρκυρα, όπου νεαρό ζευγάρι με πολύ μικρό παιδί είχε περιστατικό χεσίματος και θεώρησαν επίσης κατάλληλο χώρο για άλλαγμα του μωρού το σαλόνι του πλοίου...
Δεν ξέρω κύριοι ποιός έχει λιγότερο πολιτισμό απο τον άλλον εσωτερικά, αλλα σε σύγκριση με όλον τον υπόλοιπο κόσμο είμαι σίγουρος οτι είμαστε πλέον τελευταίοι με διαφορά. Εγώ θα ντρεπόμουν να αλλάζω το χεσμένο μου παιδί μπροστά στα μάτια όλων, δεν θα άφηνα το παιδί μου να ουρλιάζει στην παραλία και εγώ να είμαι στα αρχίδια μου, ούτε να ξέπλενα το χεσμένο μαγιό του στα νερά που κάνουν μπάνιο όλοι. Και ούτε θα έπρηζα τα παπάρια ολονών για να αποδείξω πόσο καλός είμαι στις ρακέτες. Ελπίζω όταν τελικά γίνει αυτή η σύγκρουση εξωγήινου αντικείμενου στην γη (κομήτης, μετεωρίτης, οτιδήποτε) να γίνει στην Ελλάδα, μπας και γλιτώσει ο υπόλοιπος κόσμος απο την παπαροσύνη, των ωχαδερφισμό μας, τον ζαμανφουτισμό μας και την σίγουρη άποψη οτι είμαστε οι τσαμπουκάδες του χωριού... ενώ ξεκάθαρα είμαστε οι πιο αγενείς, άξεστοι, απολίτιστοι, βάρβαροι, τραμπούκοι, τσοπάνηδες και βλαχομπαρόκ όλου του πλανήτη. Read More!
Και εξηγούμαι:
Ένα πρωινό της προηγούμενης εβδομάδας με βρήκε αραχτό και lite κάτω απο την συνηθισμένη ομπρέλα-δώρο απο σούπερ μάρκετ, να κάθομαι στο έτοιμο να διαλυθεί κάθισμα θαλάσσης και να ακούω Manowar και μάλιστα το "Into Glory Ride", το πιο βαρύ και άραχνο άλμπουμ τους, το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο μου αρέσει να θυμάμαι τα καλοκαίρια και μονίμως ανανεώνω την άποψή μου, οτι γαμάει και δέρνει, όπως και οι δημιουργοί του, όταν θέλουν.
Η παραλία τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μια κοντινή στο δωμάτιο που νοικιάζαμε. Πήγαμε εκεί αρκετές φορές γιατί ήταν κυριολεκτικά 2 λεπτά με τα πόδια και ενώ δεν ήταν όπως είπα κάτι το ιδιαίτερο, ήταν συμπαθητική και ζεστή, κάτι σπάνιο για τις παραλίες της Κέρκυρας όπως αντελίφθην αργότερα.
Ενώ όλα πήγαιναν ρολόι, έγινε μια ελληνικότατη καγκουριά, απο αυτές που βλέπεις και σου' ρχετε να κάνεις εμετό, όχι για το περιεχόμενο της λαμπρής αυτής στιγμής αλλα για το επίπεδο των ανθρώπων που την δημιουργούν.
Μια τυπική ελληναράδικη οικογένεια απο αυτές που σιχαίνομαι (σε άλλο ποστ αναλυτικά ποιες είναι αυτές), αφού άραξε στην παραλία τους 17 τόνους παπαριές που κουβαλούσε μαζί λες και πήγαινε στον πόλεμο του βιετνάμ με ανανέωση τροφίμων και πολεμοφοδιών ανα 15 μέρες για ολόκληρο το στρατόπεδο παρακαλώ, ξαμόλησε τα παιδιά της στην θάλασσα. Φυσικά, δεν είχαν την στοιχειώση αντίληψη οτι τα βρωμόπαιδά τους ενοχλούσαν τους πάντες στην παραλία με τις τσιρίδες τους (εμένα με μάζευαν οι δικοί μου..) αλλα αυτό είναι 100% αναμενόμενο, οπότε μετά απο λίγη ώρα φωνών και πρηξίματος, έρχεται η φοβερή σκηνή.
Το ένα παιδάκι απο αυτά ήθελε να χέσει. Ναι, να χέσει. Όπως όλοι μας. Μόνο που η μάνα του φρόντισε να βρει στο τσακ μπαμ ένα εύκολο τρόπο για να μη χρειαστεί να κουνήσει την κωλάρα της μέχρι την τουαλέτα που απείχε το πολύ 200 μέτρα για να πάει το παιδάκι της να κάνει την ανάγκη του εκεί που πρέπει. Αντίθετα, έκανε κάτι πολύ ελληνικό/πατέντα. Αφού ξεγύμνωσε το παιδί, του φόρεσε ένα πάμπερς και το μαγιό πάνω απο το πάμπερς. Έτσι, το παιδάκι έχεζε ανενόχλητο για λίγη ώρα, μέχρι που υποτίθεται οτι τελείωσε, και η μάνα του ανέλαβε το life changing event να το ξεντύσει ξανά και να το καθαρίσει χύμα στην παραλία, απλά χρησιμοποιώντας μωρομάντηλα για να το σκουπίσει. Ευτυχώς, φρόντισε αμέσως μετά να πάει να πετάξει το λερωμένο πάμπερς κατευθείαν και όχι όποτε τις καπνίσει και ευτυχώς στον κάδο.
Αφού συνήλθα απο την καταπληκτική αυτή εμπειρία, να σου το παιδάκι πάλι στην μάνα του οτι δεν τελείωσε τελικά. Και ξαρναρχίζει η προηγούμενη κατάσταση, μόνο που τώρα έχει και μπόνους. Το παιδάκι, είχε "προλάβει" να αρχίσει δουλειά πριν πάει να το πει στην μάνα του, με αποτέλεσμα το θέαμα να έχει και οπτική υπόσταση. Που λέτε, αφού τελείωσε πλέον για τα καλά το παιδάκι την δουλειά του και ξανα-ματα-πέταξε η μάνα του τα λερωμένα στα σκουπίδια, αποφάσισε οτι ο καταλληλότερος χώρος για να ξεπλύνει το λερωμένο του μαγιό (καθώς ήταν γυμνό ακόμα) ήταν η θάλασσα ακριβώς μπροστά σε όλους και μάλιστα στα ρηχά ρηχά, είπαμε, μην κουνήσει την κωλάρα της και πάθει τίποτα.
Όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα ήταν στην θάλασσα μέσα μια πουστόγρια, η οποία θεώρησε πολύ "cool" να βάλει την ξαπλώστρα της όλη μέσα στο νερό, να αράξει την σαπιοκοιλιά της επάνω στην ξαπλώστρα και επειδή η υπόλοιπη παρέα της δεν ακολούθησε, συνέχισε να συνομιλεί μαζί τους φωναχτά για πολλά και διάφορα πράγματα τα οποία θέλοντας και μη, αναγκαζόμουν να ακούω εγώ, όπως και πολλοί άλλοι.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, παρόμοιο περιστατικό με αλλαγή πάμπερς είχαμε και στο πλοίο πηγαίνοντας στην Κέρκυρα, όπου νεαρό ζευγάρι με πολύ μικρό παιδί είχε περιστατικό χεσίματος και θεώρησαν επίσης κατάλληλο χώρο για άλλαγμα του μωρού το σαλόνι του πλοίου...
Δεν ξέρω κύριοι ποιός έχει λιγότερο πολιτισμό απο τον άλλον εσωτερικά, αλλα σε σύγκριση με όλον τον υπόλοιπο κόσμο είμαι σίγουρος οτι είμαστε πλέον τελευταίοι με διαφορά. Εγώ θα ντρεπόμουν να αλλάζω το χεσμένο μου παιδί μπροστά στα μάτια όλων, δεν θα άφηνα το παιδί μου να ουρλιάζει στην παραλία και εγώ να είμαι στα αρχίδια μου, ούτε να ξέπλενα το χεσμένο μαγιό του στα νερά που κάνουν μπάνιο όλοι. Και ούτε θα έπρηζα τα παπάρια ολονών για να αποδείξω πόσο καλός είμαι στις ρακέτες. Ελπίζω όταν τελικά γίνει αυτή η σύγκρουση εξωγήινου αντικείμενου στην γη (κομήτης, μετεωρίτης, οτιδήποτε) να γίνει στην Ελλάδα, μπας και γλιτώσει ο υπόλοιπος κόσμος απο την παπαροσύνη, των ωχαδερφισμό μας, τον ζαμανφουτισμό μας και την σίγουρη άποψη οτι είμαστε οι τσαμπουκάδες του χωριού... ενώ ξεκάθαρα είμαστε οι πιο αγενείς, άξεστοι, απολίτιστοι, βάρβαροι, τραμπούκοι, τσοπάνηδες και βλαχομπαρόκ όλου του πλανήτη. Read More!
Διακοπές και "κρίση" ή μήπως ΚΡΟΙΣΟΙ;
Όπως πολλά άλλα θέματα στην καταραμένη αυτή χώρα, έτσι και η κρίση, υποτίθεται οτι "έπληξε" τον τουρισμό και όλοι τρέχουν γύρω γύρω προσπαθώντας να εφεύρουν το αντίστοιχο του χορού της βροχής-αλλα για τον τουρισμό.
Υποτίθεται. Και θα σας αποδείξω και γιατί.
Έχει 3 μέρες που προσπαθώ τελικά να αποφασίσω που σκατά θα πάω το καλοκαίρι. Σε γενικές γραμμές, έχοντας βάλει στο μυαλό μου σαν γενικό προορισμό τα νησιά του Ιονίου, μιας και δεν έχω πάει σε κανένα, έβγαλα τον τουριστικό οδηγό να ψάξω για τηλέφωνα και να αρχίσω τη γνωστή διαδικασία τύπου "γειά σας-για ένα δωμάτιο πήρα να ρωτήσω-πόσο είπατε-ευχαριστώ πολύ" που κάνω κάθε χρόνο μέχρι να βρω ένα ξενοδοχείο/δωμάτια/whatever το οποίο να αξίζει τα χρήματα που ζητάει και να νιώθω ωραία που πάω διακοπές και όχι σαν τα κοτόπουλα στα καρτούν που έχουν και σκουφάκι του σεφ πάνω στα στα μπούτια τους.
Εν ολίγοις, μετά απο πολλά τηλέφωνα (να ναι καλά οι εναλλακτικοί πάροχοι με τα κούτρα τηλεφωνήματα όπου θες όσο θες) τα πιο φθηνά δωμάτια που βρήκα στην Λευκάδα ήταν στα 70 και 75 ευρώ και κατηγορίας Δ και Ε αντίστοιχα, στην Κεφαλλονιά ίδιες τιμές για ίδια κατηγορία και η μεγάλη έκπληξη ήρθε απο τους Παξούς που σαν-ομόφωνα-το πιό κοσμοπολίτικο νησί των βαλκανίων είχε δωμάτιο μόνο στα 105+ ευρώ. Μετά απο απεγνωσμένες προσπάθειες να βρω κάτι που να μου ταιριάζει και να πληρεί τις παραπάνω καρτουνίστικες προυποθέσεις, βρήκα αρκετά δωμάτια στην Κέρκυρα, που ξεκινούν απο τα 35 ευρώ και ανεβαίνουν στις ίδιες πάντα κατηγορίες καταλλυμάτων.
Και κάπου εδώ είναι που ένας νευρικός άνθρωπος σαν και μένα εξοργίζεται τόσο πολύ που θα μπορούσε να κάψει εικόνα του βελζεβούλ με μια ματιά. Δηλαδή ρε μάστορα μεγαλο-επιχειρηματία/ξενοδόχε... τους κανόνες περι προσφοράς και ζήτησης δεν τους έμαθες ποτέ;
Το οτι στην Ελβετία έριξαν τις τιμές για να πάρει τα πάνω του ο τουρισμός δεν σου λέει κάτι;
Προφανώς, στην Ελλάδα η λογική λέει οτι "αφού ο τουρισμός θα πέσει, εγώ για να τα μπαλώσω θα χρεώσω παραπάνω, οπότε η έλλειψη τουριστών, θα αντισταθμιστεί απο τα παραπάνω έσοδα". Και συμπληρώνω εγώ "αφού είναι μαλάκες οι τουρίστες".
Αν υπάρχει ένα και μοναδικό πράγμα που έχω σιχαθεί στην Ελλάδα μεταξύ όλων των άλλων (είναι και αμέτρητα βλέπεις) είναι ο ωχαδερφισμός, το "δε βαριέσαι" και η ενσυνείδητη επιλογή του να ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΡΟΙΔΑ. ΟΧΙ ρε μαλάκα ξενοδόχε, δεν θα πατήσω στο μπάσταρδο νησί σου με αυτές τις τιμές, ακόμα και αν χρειαστεί για εναλλακτικές διακοπές να διαλέξω την γαλέρα των πειρατών στο αστερίξ. Στην θέση των κωπηλατών. Πως θα το κάνουμε δηλαδή; Μας τα παίρνει ο βενζινοπώλης (όσα γουστάρει) επειδή κανέις δεν τον ελέγχει. Μας τα παίρνει το σούπερ μάρκετ γιατί "ακρίβυναν οι βενζίνες". Μας τα παίρνει και το κράτος γιατί "υπάρχει έλλειμα", λες και φταίω εγώ που υπάρχει έλλειμα και όχι οι άχρηστοι κουστουμάτοι κώλοι τους. Ε δεν θα τα δώσω σε ένα ΙΔΙΩΤΗ ο οποίος εμπορεύεται κάτι στο οποίο έχω την επιλογή!! Δεν θα πατήσω ποτέ και εύχομαι αυτοί οι μπάσταρδοι να είναι ο λόγος που το κάθε wannabe κοσμοπολίτικο νησί θα βουλιάξει οικονομικά, όταν και αν.
Άκου εκεί στους παξούς 100+. Λες και ζήτησα μίνι tower suite στο hilton. Να πάνε στο διάολο! Αν ξανακούσω ξενοδόχο ή οποιονδήποτε και καλά αρμόδιο για αυτούς να βγει να παραπονεθεί στα κανάλια, θα πάρω τηλέφωνο ζωντανά και ποιός με είδε και δεν άλλαξε δρόμο!! Κοπρόσκυλα! Τουλάχιστον, όταν είσαι απατεώνας και λωποδύτης, ΣΚΑΣΕ και μη φωνάζεις. Είδες ποτέ κλέφτη βγαίνοντας απο σπίτι το οποίο μόλις έκλεψε να ξυπνάει τους ιδιοκτήτες και να τους παραπονιέται που η τηλεόραση δεν είναι "φούλ χάι ντεφινίσιον";
Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Φωνάζουμε για όλα, δεν κάνουμε τίποτα και συνεχίζουμε να φωνάζουμε ακόμα και όταν είναι crystal clear οτι είμαστε λάθος. Φέτος θα διαλέξω κέρκυρα. Αν και του χρόνου Λευκάδα και λοιπά νησιά του Ιονίου έχουν να μου δώσουν τις ίδιες απαντήσεις, μπορούν να είναι σίγουροι οτι θα προτιμήσω να τα δώσω σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό και να τους αφήσω σιγά σιγά να συνηθίζουν στην ιδέα του "γάλα και φρυγανιά για μεσημεριανό" ενώ εγώ θα πίνω αμέτρητα pints και θα τρώω burgers σε τιμές χαμηλότερες απο ότι εδώ μια τυρόπιτα (προκατ) και ένα φραπέ...
Δεν ξέρω ποιά είναι η σωστή λύση εμπορο-οικονομικά για μια βιομηχανία που υποτίθεται έχει πέσει κατα 30+% φέτος, αλλα μπορώ να είμαι σίγουρος οτι αυτή δεν είναι οι παράλογες αυξήσεις, το υπερβολικό κόστος και το ύφος 1000 καρδιναλίων όταν ξεκάθαρα ζητάς εξηγήσεις. Να τα χαίρεστε τα ξενοδοχεία σας και τα (soon to be) καραφλά νησιά σας. Read More!
Υποτίθεται. Και θα σας αποδείξω και γιατί.
Έχει 3 μέρες που προσπαθώ τελικά να αποφασίσω που σκατά θα πάω το καλοκαίρι. Σε γενικές γραμμές, έχοντας βάλει στο μυαλό μου σαν γενικό προορισμό τα νησιά του Ιονίου, μιας και δεν έχω πάει σε κανένα, έβγαλα τον τουριστικό οδηγό να ψάξω για τηλέφωνα και να αρχίσω τη γνωστή διαδικασία τύπου "γειά σας-για ένα δωμάτιο πήρα να ρωτήσω-πόσο είπατε-ευχαριστώ πολύ" που κάνω κάθε χρόνο μέχρι να βρω ένα ξενοδοχείο/δωμάτια/whatever το οποίο να αξίζει τα χρήματα που ζητάει και να νιώθω ωραία που πάω διακοπές και όχι σαν τα κοτόπουλα στα καρτούν που έχουν και σκουφάκι του σεφ πάνω στα στα μπούτια τους.
Εν ολίγοις, μετά απο πολλά τηλέφωνα (να ναι καλά οι εναλλακτικοί πάροχοι με τα κούτρα τηλεφωνήματα όπου θες όσο θες) τα πιο φθηνά δωμάτια που βρήκα στην Λευκάδα ήταν στα 70 και 75 ευρώ και κατηγορίας Δ και Ε αντίστοιχα, στην Κεφαλλονιά ίδιες τιμές για ίδια κατηγορία και η μεγάλη έκπληξη ήρθε απο τους Παξούς που σαν-ομόφωνα-το πιό κοσμοπολίτικο νησί των βαλκανίων είχε δωμάτιο μόνο στα 105+ ευρώ. Μετά απο απεγνωσμένες προσπάθειες να βρω κάτι που να μου ταιριάζει και να πληρεί τις παραπάνω καρτουνίστικες προυποθέσεις, βρήκα αρκετά δωμάτια στην Κέρκυρα, που ξεκινούν απο τα 35 ευρώ και ανεβαίνουν στις ίδιες πάντα κατηγορίες καταλλυμάτων.
Και κάπου εδώ είναι που ένας νευρικός άνθρωπος σαν και μένα εξοργίζεται τόσο πολύ που θα μπορούσε να κάψει εικόνα του βελζεβούλ με μια ματιά. Δηλαδή ρε μάστορα μεγαλο-επιχειρηματία/ξενοδόχε... τους κανόνες περι προσφοράς και ζήτησης δεν τους έμαθες ποτέ;
Το οτι στην Ελβετία έριξαν τις τιμές για να πάρει τα πάνω του ο τουρισμός δεν σου λέει κάτι;
Προφανώς, στην Ελλάδα η λογική λέει οτι "αφού ο τουρισμός θα πέσει, εγώ για να τα μπαλώσω θα χρεώσω παραπάνω, οπότε η έλλειψη τουριστών, θα αντισταθμιστεί απο τα παραπάνω έσοδα". Και συμπληρώνω εγώ "αφού είναι μαλάκες οι τουρίστες".
Αν υπάρχει ένα και μοναδικό πράγμα που έχω σιχαθεί στην Ελλάδα μεταξύ όλων των άλλων (είναι και αμέτρητα βλέπεις) είναι ο ωχαδερφισμός, το "δε βαριέσαι" και η ενσυνείδητη επιλογή του να ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΡΟΙΔΑ. ΟΧΙ ρε μαλάκα ξενοδόχε, δεν θα πατήσω στο μπάσταρδο νησί σου με αυτές τις τιμές, ακόμα και αν χρειαστεί για εναλλακτικές διακοπές να διαλέξω την γαλέρα των πειρατών στο αστερίξ. Στην θέση των κωπηλατών. Πως θα το κάνουμε δηλαδή; Μας τα παίρνει ο βενζινοπώλης (όσα γουστάρει) επειδή κανέις δεν τον ελέγχει. Μας τα παίρνει το σούπερ μάρκετ γιατί "ακρίβυναν οι βενζίνες". Μας τα παίρνει και το κράτος γιατί "υπάρχει έλλειμα", λες και φταίω εγώ που υπάρχει έλλειμα και όχι οι άχρηστοι κουστουμάτοι κώλοι τους. Ε δεν θα τα δώσω σε ένα ΙΔΙΩΤΗ ο οποίος εμπορεύεται κάτι στο οποίο έχω την επιλογή!! Δεν θα πατήσω ποτέ και εύχομαι αυτοί οι μπάσταρδοι να είναι ο λόγος που το κάθε wannabe κοσμοπολίτικο νησί θα βουλιάξει οικονομικά, όταν και αν.
Άκου εκεί στους παξούς 100+. Λες και ζήτησα μίνι tower suite στο hilton. Να πάνε στο διάολο! Αν ξανακούσω ξενοδόχο ή οποιονδήποτε και καλά αρμόδιο για αυτούς να βγει να παραπονεθεί στα κανάλια, θα πάρω τηλέφωνο ζωντανά και ποιός με είδε και δεν άλλαξε δρόμο!! Κοπρόσκυλα! Τουλάχιστον, όταν είσαι απατεώνας και λωποδύτης, ΣΚΑΣΕ και μη φωνάζεις. Είδες ποτέ κλέφτη βγαίνοντας απο σπίτι το οποίο μόλις έκλεψε να ξυπνάει τους ιδιοκτήτες και να τους παραπονιέται που η τηλεόραση δεν είναι "φούλ χάι ντεφινίσιον";
Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Φωνάζουμε για όλα, δεν κάνουμε τίποτα και συνεχίζουμε να φωνάζουμε ακόμα και όταν είναι crystal clear οτι είμαστε λάθος. Φέτος θα διαλέξω κέρκυρα. Αν και του χρόνου Λευκάδα και λοιπά νησιά του Ιονίου έχουν να μου δώσουν τις ίδιες απαντήσεις, μπορούν να είναι σίγουροι οτι θα προτιμήσω να τα δώσω σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό και να τους αφήσω σιγά σιγά να συνηθίζουν στην ιδέα του "γάλα και φρυγανιά για μεσημεριανό" ενώ εγώ θα πίνω αμέτρητα pints και θα τρώω burgers σε τιμές χαμηλότερες απο ότι εδώ μια τυρόπιτα (προκατ) και ένα φραπέ...
Δεν ξέρω ποιά είναι η σωστή λύση εμπορο-οικονομικά για μια βιομηχανία που υποτίθεται έχει πέσει κατα 30+% φέτος, αλλα μπορώ να είμαι σίγουρος οτι αυτή δεν είναι οι παράλογες αυξήσεις, το υπερβολικό κόστος και το ύφος 1000 καρδιναλίων όταν ξεκάθαρα ζητάς εξηγήσεις. Να τα χαίρεστε τα ξενοδοχεία σας και τα (soon to be) καραφλά νησιά σας. Read More!
Το καταστατικό αυτού του blog
Φαντάζομαι οι περισσότεροι δεν θα με γνωρίζουν οπότε μερικά λόγια για μένα είναι απαραίτητα. Για να κάνω την ζωή όλων ευκολότερη, θα περιγράψω τον εαυτό μου με bullets:
Σίγουρα προσωπικά ζητήματα που έχουν ξεφύγει απο το όριο της μαλακίας και πλέον διεκδικούν θέση στα ρεκόρ Γκίνες. Σίγουρα θέματα καθημερινότητας που είναι τόσο τραγικά γελοία που αδυνατώ να τα συλλάβω (πχ το βίντεο με την "ψυχή" που κυκλοφορεί). Σίγουρα θέματα που έχουν να κάνουν με την μοναδική μενταλιτέ του Έλληνα. Και πολλά πολλά άλλα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα διαβάσετε για τις μοναδικές διακοπές που έκανα στο τάδε νησί (ίσως μόνο αν συμπεριλαμβάνει κάτι απο τα παραπάνω) ή για την φανταστική νέα ταινία οποιουδήποτε έλληνα "σκηνοθέτη".
Το ύφος όπως είπα και παραπάνω θα είναι αυστηρά καυστικό και προσωπικό, χέστηκα αν θα αυτοκτονήσουν 157 τσιουάουα μετά απο κάθε μου πόστ. Αρχικά σκεφτόμουν να ονομάσω το blog "the punching bag" καθώς ουσιαστικά θα τελούσε σαν σάκος του μπόξ που ακούει όλα τα προβλήματα και τρώει όλες τις γροθιές χωρίς να μπορεί να πει κουβέντα, αλλα μετά κατάλαβα οτι ονομάζοντας το "consider logic" ίσως καταφέρω να κάνω 2-3 ανθρώπους να καταλάβουν οτι η λογική είναι κάτι αναγκαίο την σήμερον (ειδικά) ημέρα και οτι τα όρια της παράνοιας έχουν ξεπεραστεί προ πολλού απο πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Τώρα που ξέρετε τι να περιμένετε, ελπίζω να επισκέπτεστε συχνά αυτό το blog, καθώς σκοπεύω να το ανανεώνω τουλάχιστον 4-8 φορές το μήνα (και περισσότερο, καθώς υλικό για τα παραπάνω δημιουργείται ακόμα και την ώρα που κοιμάμαι) και τα περισσότερα απο τα πράγματα που θα θίξω είμαι σίγουρος οτι απασχολούν πολύ κόσμο. Ίσως κοντά στα δικά μου νέυρα που θα εκτονώνω να μπορείτε να εκτονώσετε και εσείς τα δικά σας :) Read More!
- Έχω πολλά νεύρα γενικώς. Δεν γεννήθηκα έτσι (άλλωστε η επιστήμη δεν έχει αποδείξει ακόμα την γέννηση ενός ανίατα νευρικού ανθρώπου) αλλα έτσι καταλήγω (σχεδόν) κάθε μέρα, με τα διάφορα γεγονότα που ένας ζωντανός και έξυπνος οργανισμός σαν και μένα δεν μπορεί να καταπιεί.
- Έχω περάσει προ πολλού την τρυφερή ηλικία των 16 χρονών, οπότε μπορείτε να είστε σίγουροι οτι διαβάζετε το blog ενός ανθρώπου που μπορεί να γράψει με τα 2 χέρια ταυτόχρονα (και να οδηγάω και πίνω καφέ μαζί) αλλά και ενός ανθρώπου που έχει κάτι να πει, έχουν δει τα μάτια του.
- Όλοι όσοι έχουν δει γραπτά μου (σπάνιο πράγμα, αν σκεφτείς οτι στο σπίτι μου μπορείς να βρεις 897.000 στιλούς αλλα κανένα χαρτί) τους άρεσαν και θεωρούν οτι το "έχω". Μεταξύ μας, χέστηκα αν το έχω ή όχι.
- Είμαι επαγγελματίας της πληροφορικής, οπότε θα μπορούσα να φτιάξω το δικό μου blog και όχι να βασίζομαι σε υπηρεσίες κομμένες-ραμμένες στα μέτρα του technologically challenged τυπικού χρήστη ίντερνετ αλλα αυτό θα έκανε το blog αυτόματα να μπει σε ετικέτα "work". Έλα που το blog δεν πρέπει να έχει τίποτα να κάνει με δουλειά, αυτός είναι άλλωστε ο σκοπός του. Να μπορώ να λέω ότι γουστάρω, όποτε γουστάρω, με όποιο τρόπο θέλω και όχι να ψάχνω μέσα σε αμέτρητες γραμμές κώδικα γιατί το τάδε margin δεν βγαίνει σωστά στον Χ browser.
- Οι απόψεις μου είναι καυστικές, απόλυτες και δεν έχουν ίχνος λογοκρισίας απο πλευράς μου. Αν δεν σου αρέσει, τι κρίμα, προτείνω μια βόλτα στο περίπτερο για ζέβασοφτ και καλή τύχη στην αναζήτηση του επόμενου politically correct blog.
- Δεν ανήκω σε καμία παράταξη/οργάνωση/ματαιόδοξο πρότζεκτ. Αυτό σε περίπτωση που βγάλεις κάνα συμπέρασμα απο τα συμφραζόμενα.
- Δεν πιστεύω σε καμία θρησκεία, κανένα θεό, καμία εικόνα και σε κανένα πρόχειρα πειραγμένο βίντεο 4ης κατηγορίας (όπως αυτή η ηλιθιότητα που κυκλοφόρησε πρόσφατα) που προσπαθεί να πείσει τους Χ ανθρώπους για τα Υ πράγματα. Αν ήθελα να ασχολούμαι με άσκοπα πράγματα, θα αγόραζα ένα χαμελέοντα.
Σίγουρα προσωπικά ζητήματα που έχουν ξεφύγει απο το όριο της μαλακίας και πλέον διεκδικούν θέση στα ρεκόρ Γκίνες. Σίγουρα θέματα καθημερινότητας που είναι τόσο τραγικά γελοία που αδυνατώ να τα συλλάβω (πχ το βίντεο με την "ψυχή" που κυκλοφορεί). Σίγουρα θέματα που έχουν να κάνουν με την μοναδική μενταλιτέ του Έλληνα. Και πολλά πολλά άλλα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα διαβάσετε για τις μοναδικές διακοπές που έκανα στο τάδε νησί (ίσως μόνο αν συμπεριλαμβάνει κάτι απο τα παραπάνω) ή για την φανταστική νέα ταινία οποιουδήποτε έλληνα "σκηνοθέτη".
Το ύφος όπως είπα και παραπάνω θα είναι αυστηρά καυστικό και προσωπικό, χέστηκα αν θα αυτοκτονήσουν 157 τσιουάουα μετά απο κάθε μου πόστ. Αρχικά σκεφτόμουν να ονομάσω το blog "the punching bag" καθώς ουσιαστικά θα τελούσε σαν σάκος του μπόξ που ακούει όλα τα προβλήματα και τρώει όλες τις γροθιές χωρίς να μπορεί να πει κουβέντα, αλλα μετά κατάλαβα οτι ονομάζοντας το "consider logic" ίσως καταφέρω να κάνω 2-3 ανθρώπους να καταλάβουν οτι η λογική είναι κάτι αναγκαίο την σήμερον (ειδικά) ημέρα και οτι τα όρια της παράνοιας έχουν ξεπεραστεί προ πολλού απο πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Τώρα που ξέρετε τι να περιμένετε, ελπίζω να επισκέπτεστε συχνά αυτό το blog, καθώς σκοπεύω να το ανανεώνω τουλάχιστον 4-8 φορές το μήνα (και περισσότερο, καθώς υλικό για τα παραπάνω δημιουργείται ακόμα και την ώρα που κοιμάμαι) και τα περισσότερα απο τα πράγματα που θα θίξω είμαι σίγουρος οτι απασχολούν πολύ κόσμο. Ίσως κοντά στα δικά μου νέυρα που θα εκτονώνω να μπορείτε να εκτονώσετε και εσείς τα δικά σας :) Read More!
