Οι σιχαμένοι (του Σόμερ καγκουρώ)

Λοιπόν... απο πού να αρχίσω και που να τελειώσω προλογίζοντας αυτό το εκρηκτικό πόστ, που στόχο έχει όλους τους καραγκιόζηδες - τσοπάνηδες που κάθε χρόνο μας κάνουν τα παπάρια αερόστατα ικανά να ταξιδέψουν τον Φιλέα Φόγκ (αν δεν τον ξέρεις, ντροπή, επίσκεψη στο πιο κοντινό βιβλιοπωλείο και αγόρασε τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες απο Ιούλιο Βερν) 8 φορές τον γύρο του κόσμου ΚΑΙ να είναι πίσω στην ώρα του.

Θα περιγράψω με γλαφυρά-τυπικά για μένα λόγια την σιχαμένη εκείνη μερίδα ανθρώπων που κατακλύζει κάθε καλοκαίρι όλες τις παραλίες. Πάμε:


1. Κατηγορία Βλαχομπαρόκ - "χωρίς το σουτζουκάκι δεν πάω πουθενά"

Η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων κάνουν το αυτονόητο για αυτούς, τηρώντας πιστά την παροιμία "αν δεν πάει ο μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον μωάμεθ". Δηλαδή, για να πάνε στην παραλία, θα μεταφέρουν με 4x4 παρακαλώ (δεν γίνεται με μικρότερο) όλο τους το σπίτι, πλην της χέστρας (μιας και μπορούν να χέσουν μέσα στην θάλασσα φυσικά) και θα το στήσουν τόσο προσεκτικά και στρατηγικά που θαρρείς οτι παίζουν σκάκι ή στρατέγκο. Εννοείται οτι θα κουβαλήσουν 5 ψυγεία, 17 ομπρέλες, 4 φουσκωτά, 2 βάρκες, 56 μπρατσάκια, 2 τραπέζια, 10 καρέκλες, κανα 2 σκηνούλες, 2-3 τρανζίστορ και φυσικά το σπιτικό φαγητό.
Όλο αυτό θα συμβεί πρωί πρωί για να πιάσουν και καλή θέση, μιας και η κατάσταση απαιτεί στρατηγική τοποθεσία που να έχει εύκολη πρόσβαση στην τοπική καντίνα και θα τελειώσει αργά το απόγευμα, λίγο πριν νυχτώσει, οπου ξαφνικά θα θυμηθούν οτι "νύχτωσε γυναίκα" και θα μαζέψουν κακήν κακώς ότι μπορέσουν και θα αφήσουν μια μικρή χωματερή πίσω τους.


2. Κατηγορία σφίχτες - "σπάω αρχίδια όλη μέρα"

Σε αυτή την προσφιλή κατηγορία ανήκουν όλοι εκείνοι που περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως, όχι για να δροσιστούν στις παραλίες, ούτε για να μαυρίσουν αλλα για να παίζουν τις γαμημένες ρακέτες για όνομα του θεού, το 98% του χρόνου που θα περάσουν στην παραλία.
Λες και δεν δουλεύουν οι ρακέτες στην Ελλάδα τον υπόλοιπο χρόνο, αρνούντε να συνεργαστούν και να χτυπήσουν το μπαλάκι π.χ. τον Απρίλιο. Εδώ χωράει μια καταπληκτική ιδέα ενός φίλου ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ σκέφτηκε να δημιουργήσει το αντίστοιχο του σκύλου του Παυλώφ (για περισσότερες πληροφορίες, google it) αλλα αντί για καμπανάκι να ηχεί ο ήχος της ρακέτας θαλάσσης και μετά να πέφτει ξύλο. Φανταστείτε αντίδραση το σκυλί στον ήχο ή ακόμα και στην θέα της ρακέτας στην παραλία...
Μία ακόμα φανταστική ιδεά για να βγείτε και απο πάνω είναι να φτάσετε στην παραλία που είναι γεμάτη απο ρακετάδες με ένα στερεοφωνικό που παίζει 24/7 ήχους ρακέτας θαλάσσης ενώ εσείς δεν θα παίζετε. Να δω ποιός θα σας κοιτάξει ενοχλημένος πρώτος!


3. Κατηγορία τσαμπουκάς του χωριού - "τι να μου πεις και εσύ"

Είναι η κατηγορία ανθρώπων η οποία πιστεύει αναμφισβήτητα οτι η παραλία και όλοι όσοι υπάρχουν τριγύρω τους ανήκουν και είναι υποχρεωμένοι να τους ακούνε, αυτούς και τα παιδιά τους, ότι και αν κάνουν, όσο δυνατά και αν το κάνουν. Τρόπος αντιμετώπισης είναι ενα στερεοφωνικό το οποίο παίζει 24/7 ήχους ρακέτας χωρίς να παίζετε εσείς ρακέτες για σπάσιμο. Η αν σας τραβάει η όρεξη κάτι προς thrash metal, κατα προτίμηση testament.


4. Κατηγορία Ζαμάν Φου - "κάνω οτι γουστάρω"

Σε αυτή την κατηγορία είναι όλοι οι υπόλοιποι επειδή αυτή η κατηγορία είναι απρόβλεπτη. Βλέπε το αμέσως προηγούμενο ποστ με το ξεσκάτωμα στην παραλία για παράδειγμα. Σε αυτή την κατηγορία είναι και αυτοί που θα οδηγήσουν μέχρι 30 εκατοστά πριν το νερό με το τζιπ τους για να "μην κουραστεί η γυναίκα" αλλα και για να μπορέσουν να ξεφορτώσουν την πραμάτειά τους.


5. Κατηγορία Μικροπωλητών - "πουλάω ότι να ναι"

Σε αυτήν είναι όλοι οι μικροπωλητές ανεξαιρέτως προιόντων οι οποίοι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, φαντάζονται οτι η παραλία είναι το target group των όπλων μπουρπουλήθρας, των φακών, CD, DVD, μασάζ, λουκουμάδων και λοιπών άλλων πραγμάτων που συνήθως θα αντικρίσεις σε λαικές ή σε πανηγύρια. Δηλαδή κανένας τους δεν σκέφτηκε οτι οι αντιηλιακές λοσιόν όπως και οι λοσιόν ανακούφισης απο τον ήλιο μαζί με καπέλα ομπρέλες και νερά είναι το πραγματικό προιόν που θα μπορούσαν να πουλήσουν σίγουρα;


Και φυσικά η κατηγοριοποίηση δεν τελειώνει εδώ. Απλά αυτοί είναι οι πιο συνηθισμένοι τραμπούκοι της παραλίας και πραγματικά, κάθε φορά που τους συναντάω, θα ήθελα πολύ να έχω μια βρεγμένη σανίδα να τους περιλάβω στις σφαλιάρες σε όλο τους το σώμα. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ το cd με τους νον στοπ ήχους της ρακέτας το ετοιμάζω ήδη.