Λοιπόν... απο πού να αρχίσω και που να τελειώσω προλογίζοντας αυτό το εκρηκτικό πόστ, που στόχο έχει όλους τους καραγκιόζηδες - τσοπάνηδες που κάθε χρόνο μας κάνουν τα παπάρια αερόστατα ικανά να ταξιδέψουν τον Φιλέα Φόγκ (αν δεν τον ξέρεις, ντροπή, επίσκεψη στο πιο κοντινό βιβλιοπωλείο και αγόρασε τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες απο Ιούλιο Βερν) 8 φορές τον γύρο του κόσμου ΚΑΙ να είναι πίσω στην ώρα του.
Θα περιγράψω με γλαφυρά-τυπικά για μένα λόγια την σιχαμένη εκείνη μερίδα ανθρώπων που κατακλύζει κάθε καλοκαίρι όλες τις παραλίες. Πάμε:
1. Κατηγορία Βλαχομπαρόκ - "χωρίς το σουτζουκάκι δεν πάω πουθενά"
Η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων κάνουν το αυτονόητο για αυτούς, τηρώντας πιστά την παροιμία "αν δεν πάει ο μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον μωάμεθ". Δηλαδή, για να πάνε στην παραλία, θα μεταφέρουν με 4x4 παρακαλώ (δεν γίνεται με μικρότερο) όλο τους το σπίτι, πλην της χέστρας (μιας και μπορούν να χέσουν μέσα στην θάλασσα φυσικά) και θα το στήσουν τόσο προσεκτικά και στρατηγικά που θαρρείς οτι παίζουν σκάκι ή στρατέγκο. Εννοείται οτι θα κουβαλήσουν 5 ψυγεία, 17 ομπρέλες, 4 φουσκωτά, 2 βάρκες, 56 μπρατσάκια, 2 τραπέζια, 10 καρέκλες, κανα 2 σκηνούλες, 2-3 τρανζίστορ και φυσικά το σπιτικό φαγητό.
Όλο αυτό θα συμβεί πρωί πρωί για να πιάσουν και καλή θέση, μιας και η κατάσταση απαιτεί στρατηγική τοποθεσία που να έχει εύκολη πρόσβαση στην τοπική καντίνα και θα τελειώσει αργά το απόγευμα, λίγο πριν νυχτώσει, οπου ξαφνικά θα θυμηθούν οτι "νύχτωσε γυναίκα" και θα μαζέψουν κακήν κακώς ότι μπορέσουν και θα αφήσουν μια μικρή χωματερή πίσω τους.
2. Κατηγορία σφίχτες - "σπάω αρχίδια όλη μέρα"
Σε αυτή την προσφιλή κατηγορία ανήκουν όλοι εκείνοι που περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως, όχι για να δροσιστούν στις παραλίες, ούτε για να μαυρίσουν αλλα για να παίζουν τις γαμημένες ρακέτες για όνομα του θεού, το 98% του χρόνου που θα περάσουν στην παραλία.
Λες και δεν δουλεύουν οι ρακέτες στην Ελλάδα τον υπόλοιπο χρόνο, αρνούντε να συνεργαστούν και να χτυπήσουν το μπαλάκι π.χ. τον Απρίλιο. Εδώ χωράει μια καταπληκτική ιδέα ενός φίλου ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ σκέφτηκε να δημιουργήσει το αντίστοιχο του σκύλου του Παυλώφ (για περισσότερες πληροφορίες, google it) αλλα αντί για καμπανάκι να ηχεί ο ήχος της ρακέτας θαλάσσης και μετά να πέφτει ξύλο. Φανταστείτε αντίδραση το σκυλί στον ήχο ή ακόμα και στην θέα της ρακέτας στην παραλία...
Μία ακόμα φανταστική ιδεά για να βγείτε και απο πάνω είναι να φτάσετε στην παραλία που είναι γεμάτη απο ρακετάδες με ένα στερεοφωνικό που παίζει 24/7 ήχους ρακέτας θαλάσσης ενώ εσείς δεν θα παίζετε. Να δω ποιός θα σας κοιτάξει ενοχλημένος πρώτος!
3. Κατηγορία τσαμπουκάς του χωριού - "τι να μου πεις και εσύ"
Είναι η κατηγορία ανθρώπων η οποία πιστεύει αναμφισβήτητα οτι η παραλία και όλοι όσοι υπάρχουν τριγύρω τους ανήκουν και είναι υποχρεωμένοι να τους ακούνε, αυτούς και τα παιδιά τους, ότι και αν κάνουν, όσο δυνατά και αν το κάνουν. Τρόπος αντιμετώπισης είναι ενα στερεοφωνικό το οποίο παίζει 24/7 ήχους ρακέτας χωρίς να παίζετε εσείς ρακέτες για σπάσιμο. Η αν σας τραβάει η όρεξη κάτι προς thrash metal, κατα προτίμηση testament.
4. Κατηγορία Ζαμάν Φου - "κάνω οτι γουστάρω"
Σε αυτή την κατηγορία είναι όλοι οι υπόλοιποι επειδή αυτή η κατηγορία είναι απρόβλεπτη. Βλέπε το αμέσως προηγούμενο ποστ με το ξεσκάτωμα στην παραλία για παράδειγμα. Σε αυτή την κατηγορία είναι και αυτοί που θα οδηγήσουν μέχρι 30 εκατοστά πριν το νερό με το τζιπ τους για να "μην κουραστεί η γυναίκα" αλλα και για να μπορέσουν να ξεφορτώσουν την πραμάτειά τους.
5. Κατηγορία Μικροπωλητών - "πουλάω ότι να ναι"
Σε αυτήν είναι όλοι οι μικροπωλητές ανεξαιρέτως προιόντων οι οποίοι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, φαντάζονται οτι η παραλία είναι το target group των όπλων μπουρπουλήθρας, των φακών, CD, DVD, μασάζ, λουκουμάδων και λοιπών άλλων πραγμάτων που συνήθως θα αντικρίσεις σε λαικές ή σε πανηγύρια. Δηλαδή κανένας τους δεν σκέφτηκε οτι οι αντιηλιακές λοσιόν όπως και οι λοσιόν ανακούφισης απο τον ήλιο μαζί με καπέλα ομπρέλες και νερά είναι το πραγματικό προιόν που θα μπορούσαν να πουλήσουν σίγουρα;
Και φυσικά η κατηγοριοποίηση δεν τελειώνει εδώ. Απλά αυτοί είναι οι πιο συνηθισμένοι τραμπούκοι της παραλίας και πραγματικά, κάθε φορά που τους συναντάω, θα ήθελα πολύ να έχω μια βρεγμένη σανίδα να τους περιλάβω στις σφαλιάρες σε όλο τους το σώμα. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ το cd με τους νον στοπ ήχους της ρακέτας το ετοιμάζω ήδη.
Read More!
Όταν σου λείπει η παιδεία...
Μου αρέσει που σε αυτή την κωλοχώρα αρεσκόμαστε να διατυμπανίζουμε τον πολιτισμό που μεταδώσαμε σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Λες και τον έχασε κανείς για να τον βρούμε εμείς.
Και εξηγούμαι:
Ένα πρωινό της προηγούμενης εβδομάδας με βρήκε αραχτό και lite κάτω απο την συνηθισμένη ομπρέλα-δώρο απο σούπερ μάρκετ, να κάθομαι στο έτοιμο να διαλυθεί κάθισμα θαλάσσης και να ακούω Manowar και μάλιστα το "Into Glory Ride", το πιο βαρύ και άραχνο άλμπουμ τους, το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο μου αρέσει να θυμάμαι τα καλοκαίρια και μονίμως ανανεώνω την άποψή μου, οτι γαμάει και δέρνει, όπως και οι δημιουργοί του, όταν θέλουν.
Η παραλία τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μια κοντινή στο δωμάτιο που νοικιάζαμε. Πήγαμε εκεί αρκετές φορές γιατί ήταν κυριολεκτικά 2 λεπτά με τα πόδια και ενώ δεν ήταν όπως είπα κάτι το ιδιαίτερο, ήταν συμπαθητική και ζεστή, κάτι σπάνιο για τις παραλίες της Κέρκυρας όπως αντελίφθην αργότερα.
Ενώ όλα πήγαιναν ρολόι, έγινε μια ελληνικότατη καγκουριά, απο αυτές που βλέπεις και σου' ρχετε να κάνεις εμετό, όχι για το περιεχόμενο της λαμπρής αυτής στιγμής αλλα για το επίπεδο των ανθρώπων που την δημιουργούν.
Μια τυπική ελληναράδικη οικογένεια απο αυτές που σιχαίνομαι (σε άλλο ποστ αναλυτικά ποιες είναι αυτές), αφού άραξε στην παραλία τους 17 τόνους παπαριές που κουβαλούσε μαζί λες και πήγαινε στον πόλεμο του βιετνάμ με ανανέωση τροφίμων και πολεμοφοδιών ανα 15 μέρες για ολόκληρο το στρατόπεδο παρακαλώ, ξαμόλησε τα παιδιά της στην θάλασσα. Φυσικά, δεν είχαν την στοιχειώση αντίληψη οτι τα βρωμόπαιδά τους ενοχλούσαν τους πάντες στην παραλία με τις τσιρίδες τους (εμένα με μάζευαν οι δικοί μου..) αλλα αυτό είναι 100% αναμενόμενο, οπότε μετά απο λίγη ώρα φωνών και πρηξίματος, έρχεται η φοβερή σκηνή.
Το ένα παιδάκι απο αυτά ήθελε να χέσει. Ναι, να χέσει. Όπως όλοι μας. Μόνο που η μάνα του φρόντισε να βρει στο τσακ μπαμ ένα εύκολο τρόπο για να μη χρειαστεί να κουνήσει την κωλάρα της μέχρι την τουαλέτα που απείχε το πολύ 200 μέτρα για να πάει το παιδάκι της να κάνει την ανάγκη του εκεί που πρέπει. Αντίθετα, έκανε κάτι πολύ ελληνικό/πατέντα. Αφού ξεγύμνωσε το παιδί, του φόρεσε ένα πάμπερς και το μαγιό πάνω απο το πάμπερς. Έτσι, το παιδάκι έχεζε ανενόχλητο για λίγη ώρα, μέχρι που υποτίθεται οτι τελείωσε, και η μάνα του ανέλαβε το life changing event να το ξεντύσει ξανά και να το καθαρίσει χύμα στην παραλία, απλά χρησιμοποιώντας μωρομάντηλα για να το σκουπίσει. Ευτυχώς, φρόντισε αμέσως μετά να πάει να πετάξει το λερωμένο πάμπερς κατευθείαν και όχι όποτε τις καπνίσει και ευτυχώς στον κάδο.
Αφού συνήλθα απο την καταπληκτική αυτή εμπειρία, να σου το παιδάκι πάλι στην μάνα του οτι δεν τελείωσε τελικά. Και ξαρναρχίζει η προηγούμενη κατάσταση, μόνο που τώρα έχει και μπόνους. Το παιδάκι, είχε "προλάβει" να αρχίσει δουλειά πριν πάει να το πει στην μάνα του, με αποτέλεσμα το θέαμα να έχει και οπτική υπόσταση. Που λέτε, αφού τελείωσε πλέον για τα καλά το παιδάκι την δουλειά του και ξανα-ματα-πέταξε η μάνα του τα λερωμένα στα σκουπίδια, αποφάσισε οτι ο καταλληλότερος χώρος για να ξεπλύνει το λερωμένο του μαγιό (καθώς ήταν γυμνό ακόμα) ήταν η θάλασσα ακριβώς μπροστά σε όλους και μάλιστα στα ρηχά ρηχά, είπαμε, μην κουνήσει την κωλάρα της και πάθει τίποτα.
Όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα ήταν στην θάλασσα μέσα μια πουστόγρια, η οποία θεώρησε πολύ "cool" να βάλει την ξαπλώστρα της όλη μέσα στο νερό, να αράξει την σαπιοκοιλιά της επάνω στην ξαπλώστρα και επειδή η υπόλοιπη παρέα της δεν ακολούθησε, συνέχισε να συνομιλεί μαζί τους φωναχτά για πολλά και διάφορα πράγματα τα οποία θέλοντας και μη, αναγκαζόμουν να ακούω εγώ, όπως και πολλοί άλλοι.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, παρόμοιο περιστατικό με αλλαγή πάμπερς είχαμε και στο πλοίο πηγαίνοντας στην Κέρκυρα, όπου νεαρό ζευγάρι με πολύ μικρό παιδί είχε περιστατικό χεσίματος και θεώρησαν επίσης κατάλληλο χώρο για άλλαγμα του μωρού το σαλόνι του πλοίου...
Δεν ξέρω κύριοι ποιός έχει λιγότερο πολιτισμό απο τον άλλον εσωτερικά, αλλα σε σύγκριση με όλον τον υπόλοιπο κόσμο είμαι σίγουρος οτι είμαστε πλέον τελευταίοι με διαφορά. Εγώ θα ντρεπόμουν να αλλάζω το χεσμένο μου παιδί μπροστά στα μάτια όλων, δεν θα άφηνα το παιδί μου να ουρλιάζει στην παραλία και εγώ να είμαι στα αρχίδια μου, ούτε να ξέπλενα το χεσμένο μαγιό του στα νερά που κάνουν μπάνιο όλοι. Και ούτε θα έπρηζα τα παπάρια ολονών για να αποδείξω πόσο καλός είμαι στις ρακέτες. Ελπίζω όταν τελικά γίνει αυτή η σύγκρουση εξωγήινου αντικείμενου στην γη (κομήτης, μετεωρίτης, οτιδήποτε) να γίνει στην Ελλάδα, μπας και γλιτώσει ο υπόλοιπος κόσμος απο την παπαροσύνη, των ωχαδερφισμό μας, τον ζαμανφουτισμό μας και την σίγουρη άποψη οτι είμαστε οι τσαμπουκάδες του χωριού... ενώ ξεκάθαρα είμαστε οι πιο αγενείς, άξεστοι, απολίτιστοι, βάρβαροι, τραμπούκοι, τσοπάνηδες και βλαχομπαρόκ όλου του πλανήτη. Read More!
Και εξηγούμαι:
Ένα πρωινό της προηγούμενης εβδομάδας με βρήκε αραχτό και lite κάτω απο την συνηθισμένη ομπρέλα-δώρο απο σούπερ μάρκετ, να κάθομαι στο έτοιμο να διαλυθεί κάθισμα θαλάσσης και να ακούω Manowar και μάλιστα το "Into Glory Ride", το πιο βαρύ και άραχνο άλμπουμ τους, το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο μου αρέσει να θυμάμαι τα καλοκαίρια και μονίμως ανανεώνω την άποψή μου, οτι γαμάει και δέρνει, όπως και οι δημιουργοί του, όταν θέλουν.
Η παραλία τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μια κοντινή στο δωμάτιο που νοικιάζαμε. Πήγαμε εκεί αρκετές φορές γιατί ήταν κυριολεκτικά 2 λεπτά με τα πόδια και ενώ δεν ήταν όπως είπα κάτι το ιδιαίτερο, ήταν συμπαθητική και ζεστή, κάτι σπάνιο για τις παραλίες της Κέρκυρας όπως αντελίφθην αργότερα.
Ενώ όλα πήγαιναν ρολόι, έγινε μια ελληνικότατη καγκουριά, απο αυτές που βλέπεις και σου' ρχετε να κάνεις εμετό, όχι για το περιεχόμενο της λαμπρής αυτής στιγμής αλλα για το επίπεδο των ανθρώπων που την δημιουργούν.
Μια τυπική ελληναράδικη οικογένεια απο αυτές που σιχαίνομαι (σε άλλο ποστ αναλυτικά ποιες είναι αυτές), αφού άραξε στην παραλία τους 17 τόνους παπαριές που κουβαλούσε μαζί λες και πήγαινε στον πόλεμο του βιετνάμ με ανανέωση τροφίμων και πολεμοφοδιών ανα 15 μέρες για ολόκληρο το στρατόπεδο παρακαλώ, ξαμόλησε τα παιδιά της στην θάλασσα. Φυσικά, δεν είχαν την στοιχειώση αντίληψη οτι τα βρωμόπαιδά τους ενοχλούσαν τους πάντες στην παραλία με τις τσιρίδες τους (εμένα με μάζευαν οι δικοί μου..) αλλα αυτό είναι 100% αναμενόμενο, οπότε μετά απο λίγη ώρα φωνών και πρηξίματος, έρχεται η φοβερή σκηνή.
Το ένα παιδάκι απο αυτά ήθελε να χέσει. Ναι, να χέσει. Όπως όλοι μας. Μόνο που η μάνα του φρόντισε να βρει στο τσακ μπαμ ένα εύκολο τρόπο για να μη χρειαστεί να κουνήσει την κωλάρα της μέχρι την τουαλέτα που απείχε το πολύ 200 μέτρα για να πάει το παιδάκι της να κάνει την ανάγκη του εκεί που πρέπει. Αντίθετα, έκανε κάτι πολύ ελληνικό/πατέντα. Αφού ξεγύμνωσε το παιδί, του φόρεσε ένα πάμπερς και το μαγιό πάνω απο το πάμπερς. Έτσι, το παιδάκι έχεζε ανενόχλητο για λίγη ώρα, μέχρι που υποτίθεται οτι τελείωσε, και η μάνα του ανέλαβε το life changing event να το ξεντύσει ξανά και να το καθαρίσει χύμα στην παραλία, απλά χρησιμοποιώντας μωρομάντηλα για να το σκουπίσει. Ευτυχώς, φρόντισε αμέσως μετά να πάει να πετάξει το λερωμένο πάμπερς κατευθείαν και όχι όποτε τις καπνίσει και ευτυχώς στον κάδο.
Αφού συνήλθα απο την καταπληκτική αυτή εμπειρία, να σου το παιδάκι πάλι στην μάνα του οτι δεν τελείωσε τελικά. Και ξαρναρχίζει η προηγούμενη κατάσταση, μόνο που τώρα έχει και μπόνους. Το παιδάκι, είχε "προλάβει" να αρχίσει δουλειά πριν πάει να το πει στην μάνα του, με αποτέλεσμα το θέαμα να έχει και οπτική υπόσταση. Που λέτε, αφού τελείωσε πλέον για τα καλά το παιδάκι την δουλειά του και ξανα-ματα-πέταξε η μάνα του τα λερωμένα στα σκουπίδια, αποφάσισε οτι ο καταλληλότερος χώρος για να ξεπλύνει το λερωμένο του μαγιό (καθώς ήταν γυμνό ακόμα) ήταν η θάλασσα ακριβώς μπροστά σε όλους και μάλιστα στα ρηχά ρηχά, είπαμε, μην κουνήσει την κωλάρα της και πάθει τίποτα.
Όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα ήταν στην θάλασσα μέσα μια πουστόγρια, η οποία θεώρησε πολύ "cool" να βάλει την ξαπλώστρα της όλη μέσα στο νερό, να αράξει την σαπιοκοιλιά της επάνω στην ξαπλώστρα και επειδή η υπόλοιπη παρέα της δεν ακολούθησε, συνέχισε να συνομιλεί μαζί τους φωναχτά για πολλά και διάφορα πράγματα τα οποία θέλοντας και μη, αναγκαζόμουν να ακούω εγώ, όπως και πολλοί άλλοι.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, παρόμοιο περιστατικό με αλλαγή πάμπερς είχαμε και στο πλοίο πηγαίνοντας στην Κέρκυρα, όπου νεαρό ζευγάρι με πολύ μικρό παιδί είχε περιστατικό χεσίματος και θεώρησαν επίσης κατάλληλο χώρο για άλλαγμα του μωρού το σαλόνι του πλοίου...
Δεν ξέρω κύριοι ποιός έχει λιγότερο πολιτισμό απο τον άλλον εσωτερικά, αλλα σε σύγκριση με όλον τον υπόλοιπο κόσμο είμαι σίγουρος οτι είμαστε πλέον τελευταίοι με διαφορά. Εγώ θα ντρεπόμουν να αλλάζω το χεσμένο μου παιδί μπροστά στα μάτια όλων, δεν θα άφηνα το παιδί μου να ουρλιάζει στην παραλία και εγώ να είμαι στα αρχίδια μου, ούτε να ξέπλενα το χεσμένο μαγιό του στα νερά που κάνουν μπάνιο όλοι. Και ούτε θα έπρηζα τα παπάρια ολονών για να αποδείξω πόσο καλός είμαι στις ρακέτες. Ελπίζω όταν τελικά γίνει αυτή η σύγκρουση εξωγήινου αντικείμενου στην γη (κομήτης, μετεωρίτης, οτιδήποτε) να γίνει στην Ελλάδα, μπας και γλιτώσει ο υπόλοιπος κόσμος απο την παπαροσύνη, των ωχαδερφισμό μας, τον ζαμανφουτισμό μας και την σίγουρη άποψη οτι είμαστε οι τσαμπουκάδες του χωριού... ενώ ξεκάθαρα είμαστε οι πιο αγενείς, άξεστοι, απολίτιστοι, βάρβαροι, τραμπούκοι, τσοπάνηδες και βλαχομπαρόκ όλου του πλανήτη. Read More!
